Jak założyć niebieską kartę?

W 1998 roku wprowadzono do powszechnego stosowania Niebieską Kartę. To procedura, która ma na celu zwalczanie przemocy w rodzinie. Pilotażowo program prowadzony był w 1997 na Ochocie w Warszawie. Po uzyskaniu pozytywnych opinii podjęto decyzję o rozszerzeniu jego stosowania na pozostałe rejony Polski. Niebieska Karta wykorzystywana jest do dziś.

Kto może zainicjować założenie Niebieskiej Karty?

Procedura Niebieskiej Karty może być zainicjowana przez różne służby. Prawo do tego mają:

• Policja;
• Ośrodek Pomocy Społecznej;
• Gminna Komisja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych.

Należy jednak wyraźnie podkreślić, że założenie Niebieskiej Karty nie oznacza, że złożone zostało zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa. Niebieska Karta nie jest także podstawą do wszczęcia postępowania karnego. Jeśli jednak ofiara przemocy domowej podejmie decyzję o złożeniu zawiadomienia, Niebieska Karta może być dowodem w sprawie.

Po co zakładana jest Niebieska Karta?

Niebieska Karta stanowi informację dla różnych służb, że dana rodzina dotknięta jest aktami przemocy. Nakłada to na służby szereg obowiązków. Pierwszym krokiem jest stworzenie zespołu, którego zadaniem jest opracowanie planu rozwiązania problemu. Zespół ten tworzony jest przy Ośrodku Pomocy Społecznej bądź przy Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych. Obowiązkiem dzielnicowego jest z kolei skontaktowanie się z rodziną nie później niż po siedmiu dniach od wszczęcia procedury. Wizyty takie muszą być powtarzane co miesiąc.

Jak zakładana jest Niebieska Karta?

Niebieska Karta ma złożoną budowę. Składa się na nią kilka formularzy, z których każdy musi zostać wypełniony.

Formularz A może wypełnić policjant, przedstawiciel Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych, służby zdrowia, pomocy społecznej bądź oświaty. Istotne jest jednak to, że musi on zostać wypełniony w obecności osoby, która jest ofiarą przemocy. Wypełniony formularz trafia do przewodniczącego zespołu interdyscyplinarnego. Na przekazanie dokumentu jest zaledwie siedem dni od dnia, w którym wszczęto procedurę.

Formularz B wypełniany jest przez ofiarę przemocy. W przypadku dziecka czynności należy przeprowadzić w obecności rodzina bądź opiekuna prawnego. Jeśli jednak to te osoby są przypuszczalnymi sprawcami, formularz B powinien zostać wypełniony w obecności najbliższej dziecku osoby pełnoletniej. Do takich osób zalicza się rodzeństwo, powinowatych, wstępnych i zstępnych.

Formularz C wypełniany jest przez członków zespołu. Co istotne, robi się to w obecności ofiary przemocy. Jeśli sprawa dotyczy dziecka, nie jest ono zapraszane na posiedzenie. Osoba dotknięta przemocą może na takie spotkanie się nie stawić, ale nie oznacza to wstrzymania procedury.

Formularz D wypełniany jest na posiedzeniu zespołu w obecności osoby stosującej przemoc. Ona również może się nie stawić, ale nie wiąże się to ze wstrzymaniem procedury.

Po wypełnieniu wszystkich dokumentów zespół pracuje nad przygotowaniem planu pomocy rodzinie, a następnie wprowadza go w życie. Procedura jest zamykana wówczas, gdy problem zostaje wyeliminowany.